Ο Φρανς Τίμερμανς έχει εκλεγεί έξι φορές βουλευτής του ολλανδικού κοινοβουλίου με το ολλανδικό Εργατικό Κόμμα (Partij van de Arbeid), από το 1998 έως το 2007 και από το 2010 έως το 2012. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών των Κάτω Χωρών από το 2012 έως το 2014 και Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων από το 2007 έως το 2010.
Τον Νοέμβριο του 2014 ο Φρανς έγινε πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ως ο πλέον υψηλόβαθμος Σοσιαλδημοκράτης στο θεσμικό αυτό όργανο, είναι αρμόδιος για τη βελτίωση της νομοθεσίας, τις διοργανικές σχέσεις, το κράτος δικαίου, τον χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων και τη βιωσιμότητα. Ο Φρανς συνεργάζεται στενά με τους επτά συναδέλφους του επιτρόπους που πρόσκεινται στο PES και τους Σοσιαλιστές και Δημοκρατικούς βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και τους πρωθυπουργούς του PES στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Στα τέσσερα χρόνια της θητείας του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Φρανς προήγαγε το έργο της ΕΕ στον τομέα της βιωσιμότητας και υπήρξε υπεύθυνος για την έγκριση μιας φιλόδοξης στρατηγικής για την κυκλική οικονομία και την πρώτη παγκοσμίως ολοκληρωμένη στρατηγική για τα πλαστικά. Συμμετείχε επίσης στη διαπραγμάτευση, έγκριση και υλοποίηση από την ΕΕ των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για το 2030. Η νομοθεσία που πρότεινε ο Φρανς για την αντιμετώπιση της ρύπανσης από τα πλαστικά και την εξάλειψη ή τη δραστική μείωση των πλαστικών μιας χρήσης ψηφίστηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επιπλέον, ηγήθηκε μιας διεθνούς προσπάθειας αντιμετώπισης της πρόκλησης της ρύπανσης από τα πλαστικά, παρουσιάζοντας τις προτάσεις της Επιτροπής σε άλλα κράτη στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη και ενθαρρύνοντάς τα να αντιστοιχήσουν τις φιλοδοξίες της Ευρώπης.
Ο Φρανς είναι ένθερμος υποστηρικτής της ισότητας των φύλων και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κατέθεσε προτάσεις νομοθεσίας για τη βελτίωση της οικογενειακής άδειας για τους πατέρες, τις μητέρες και τα άτομα που παρέχουν φροντίδα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και για τη στήριξη της ισότητας των φύλων στον χώρο εργασίας και στην οικογενειακή ζωή. Υποστήριξε έντονα την εξάλειψη του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των δύο φύλων και την αύξηση του αριθμού των γυναικών σε ηγετικές θέσεις στους χώρους των επιχειρήσεων και της πολιτικής, ενώ υπήρξε ισχυρός υπερασπιστής της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ της καταπολέμησης των διακρίσεων, αγωνιζόμενος ενάντια στον εξτρεμισμό και τον ρατσισμό σε όλες του τις μορφές, και ιδίως μέσω του συντονισμού των εργασιών της Επιτροπής για την αντιμετώπιση του αντιμουσουλμανικού μίσους και του αντισημιτισμού.
Ο Φρανς υπερασπίζεται με πάθος και σθένος τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης και είναι ιδιαίτερα δραστήριος όσον αφορά την υπεράσπιση του κράτους δικαίου ενάντια στις υφέρπουσες αυταρχικές τάσεις ορισμένων εθνικών κυβερνήσεων. Πρόσφατα μάλιστα υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας στην Πολωνία από την υπερβολική κυβερνητική επιρροή, εξασφαλίζοντας την χορήγηση προσωρινών μέτρων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προκειμένου να εμποδίσει την εκδίωξη των δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Επιπλέον, ο Φρανς επέβλεψε τις προσπάθειες της Επιτροπής για εκδημοκρατισμό της ΕΕ, μέσω της αυξημένης συμμετοχής των πολιτών και της μεγαλύτερης διαφάνειας στη διαδικασία χάραξης των πολιτικών της ΕΕ, καθιστώντας προσβάσιμα όλα τα στάδια της διαδικασίας ώστε να διασφαλίζεται η συμμετοχή του κοινού και ότι όλες οι πολιτικές είναι τεκμηριωμένες.
Πριν την είσοδό του στην πολιτική, ο Φρανς εργάστηκε αρχικά στο ολλανδικό Υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο το 1990 διορίστηκε Αναπληρωτής Γραμματέας της Ολλανδικής Πρεσβείας στη Μόσχα, θέση την οποία διατήρησε μέχρι την επιστροφή του στο Υπουργείο το 1993. Ακολούθως εργάστηκε ως ανώτερος σύμβουλος και ιδιαίτερος γραμματέας του Max Van der Stoel, Ύπατου Αρμοστή για τις Εθνικές Μειονότητες του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Ο Φρανς είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά. Γεννήθηκε το 1961 και κατάγεται από το Χέερλεν της επαρχίας της Λιμβουργίας στην Ολλανδία. Οι παππούδες του ήταν και οι δύο ανθρακωρύχοι και ο πατέρας του ήταν στρατοχωροφύλακας. Η μητέρα του, σύμφωνα με το τότε ολλανδικό δίκαιο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την επαγγελματική της σταδιοδρομία μόλις παντρεύτηκε. Αυτή ήταν μια από τις πρώτες εμπειρίες του Φρανς που τον ώθησαν να αμφισβητήσει τις ανισότητες στην κοινωνία και να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των γυναικών καθόλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας.